στις 3 Απριλίου 1770 γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο "Γέρος του Μοριά" ...

Θ. Κολοκοτρώνης: «Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε»

Στις 2 Φεβρουαρίου του 1825 φυλακίστηκε για πρώτη φορά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην Ύδρα για «επαναστατική διάθεση εναντίον της νομίμου Κυβερνήσεως».

Στις 13 Νοεμβρίου 1824, οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κολοκοτρώνη σκότωσαν τον γιο του Πάνο, πράγμα που στοίχισε πολύ στον Κολοκοτρώνη και τον οδήγησε στην απόφαση να παραδοθεί το Δεκέμβριο του 1924, όπως και έκανε. Το Φεβρουάριο του 1825 φυλακίστηκε μαζί με το Δηλιγιάννη και το Νοταρά στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία της Ύδρας, από όπου απελευθερώθηκε μετά από λίγο, καθώς θεωρήθηκε ότι ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, ο οποίος είχε ήδη καταλάβει τη μισή Πελοπόννησο και είχε εξολοθρεύσει στην κρίσιμη μάχη στο Μανιάκι τον Παπαφλέσσα και τους λίγους γενναίους που τον ακολούθησαν.

Οι πολιτικοί είχαν στρίψει προς ασφαλείς περιοχές για να σωθούν, αφήνοντας την Πελοπόνησσο έρμαιο του Ιμπραήμ, που έκαιγε έσφαζε και σάρωνε την επανάσταση. 

Μετά την απελευθέρωσή του, ο Γέρος(1) όταν του έστειλε ο Ιμπραήμ τον υπασπιστή του (κεχαγιά), με το πιο κάτω μήνυμα:

«Να έλθετε να με προσκυνήσετε, Να παραιτηθείτε από τα της αποστασίας φερσίματα. Ήλθα εδώ για να κατακόψω, κατακαύσω και σχεδόν να αφανίσω όλα τα δένδρα σας, όσα είναι χρήσιμα και αναγκαία, προς τροφήν σας.»

ΤΟΥ ΑΠΆΝΤΗΣΕ: 
«Αυτό όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψεις και κάψεις τα καρποφόρα δένδρα μας, όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, ημείς δεν προσκυνούμε. Τι τα δένδρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις την γην δεν θέλει την σηκώσεις και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και θα τα μετακάνει. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ' ντο από τον νου σου. ». (βλέπετε και ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ. Μέρμηγκας, Τόμ. 2 σελ. 50-51, 1971.)

O ελληνικός εμφύλιος πόλεμος κατα τη διάρκεια της επανάστασης κράτησε από το 1823 μέχρι το 1825 και χρηματοδοτήθηκε με το δάνειο των 800 χιλιάδων λιρών που πήραν οι Έλληνες για να πολεμήσουν του Τούρκους υποθηκεύοντας την ελληνική γη! Ο εμφύλιος χωρίζεται σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση συγκρούονται οι στρατιωτικοί της Πελοποννήσου με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη και οι πολιτικοί της Πελοποννήσου, καθώς και οι νησιώτες. 

Με άλλα λόγια συγκρούονται οι στρατιωτικοί από τη μία, και προεστοί, κοτζαμπάσηδες και προύχοντες από την άλλη. Στη δεύτερη φάση η αναμέτρηση συνεχίζεται ανάμεσα στους ρουμελιώτες από τη μία και μωραΐτες από την άλλη, οι οποίοι πλέον ήταν κάποιοι από τους προεστούς μαζί με τους καπεταναίους.

ΠΗΓΗ: www.mixanitouxronou.gr

(1) όπως αναφέρει ο Γάλλος ναυτικός H. LAUVERGNE, στις αναμνήσεις του, από την Ελλάδα. Παρίσι 1826, σελ.81-84, και ο δικός μας Μακρυγιάννης, Α. τόμ. σελ. 245 (λεπτομέρειες θα βρείτε, στο βιβλίο του Θεοδώρου Δημοσθ. Παναγοπούλου, ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Εκδόσεις Ενάλιος) http://skamnosvoice.com/portal/index.php/svnews/svanihnevontas/1418-apantisi-tou-kolokotroni-ston-impraim

/*/

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:

- “Είδα πως ότι κάμωμε θα το κάμωμε μοναχοί μας και δεν έχομε ελπίδα από τους ξένους”.

- "Αυτό που μας φοβερίζεις να μας κάψεις τα καρποφόρα δέντρα μας, δεν είναι πολεμικής έργον,διότι τα άψυχα δεν εναντιώνονται εις κανένα,μόνο οι άνθρωποι όπου εναντιώνονται... έχουν στρατεύματα και σκλαβώνεις και έτσι είναι το δίκαιο του πολέμου.Με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δέντρα αν τα βάνεις...όχι κλαριά να μας κόψεις,όχι τα δέντρα,όχι τα σπίτια που μας έκαψες,μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μην μείνει εμείς ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ.Γιατί τα δέντρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις, τη γην δεν θέλει να την σηκώσεις και η ίδια η γη μας μένει δική μας και τα ματακάνει.Μονο ένας Ελληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάμεις δική σου.Αυτό βγάλτο απ'το νου σου!" (Απέναντι στην απειλή του Ιμπραήμ, ότι θα κάψει τον Μωριά.) 

- "Μόνο ωσάν εμάθαμε τα πρώτα γράμματα και είδαμε ποιους είχαμε προγόνους, θελήσαμε να τους μοιάσουμε και αναλάβαμε τον αγώνα"

- "Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά..;"

-  "Καθόμουν και έκλαιγα για την Ελλάδα. Παναγιά μου βοήθα κι αυτή τη φορά τους Έλληνες"

- "Θα ηθελα να πω σε όλους τους ανθέλληνες ότι, στον αιώνιο κόσμο κανείς δεν θυμάται τους προδότες, παρά μόνο τους ήρωες, που δίνουν την ζωή τους για τα ιερά χώματα της πατρίδος τους."

- "Όποιος δεν είναι ορθόδοξος δεν είναι κι έλληνες γιατί εμείς όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπερ Πίστεως κι έπειτα υπερ Πατρίδος!"

- "Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε, "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας... και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμεν σ' αυτό το σκοπό και κάναμεν την επανάσταση."

- "Ύστερα ήλθαν και οι Μουσουλμάνοι, και έκαμαν ότι μπορούσαν, διά να αλλάξει ο λαός την πίστη του... Έκοψαν γλώσσες σε πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοβαν, ο άλλος τον σταυρό του έκανε."

- "Μ' έβαλαν 9 μήνες φυλάκιση, χωρίς να βλέπω κανέναν εκτός από τον δεσμοφύλακα μου. Δεν ήξερα τόσους μήνες τι γίνεται έξω, ποιός ζει, ποιός πεθαίνει, ποιόν άλλον έχουνε φυλακισμένο. Δεν ήξερα γιατί μ' έχουν φυλακισμένο. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο να φτιάξουν ψευδομάρτυρες ..."